وداها در چهار جُنگ ریگ ودا، ساماودا، یاجورودا و آتارواودا به ما رسیده اند. استاپاتیا، اوپاودا یا ودای ثانویه وابسته به آتارواودا است. از طرف دیگر وداها شش اندام یا ودانگا دارند که یکی از آنها جیوتیش است و استاپاتیا در میان ودانگاها به جیوتیش وابسته است. واستو، دانش استاپاتیا است که در تطبیق با دارماهای معماری، ظهور و تجلی قرار گرفته است و لذا پایدار و ماندگار خواهد شد استاپاتیا صرفاً محدود به معماری محل مسکونی نیست، به تمام ابعاد ظهور در ساحت مادی می‌پردازد.
واستو عنوان شده در این کتاب، طرح اصولی در مورد معماری و چیدمان فضاها است که با رعایت آنها، فضای مسکونی در تعادل عنصری با عناصر پنجگانه، و تعادل انرژیایی خواهد بود. سکونت در چنین فضایی، موجب تعادل و همسویی بین انرژی های عالم کبیر، با انرژی های عالم صغیر، و کمک به رشد معنوی فرد، که هدف اصلی تمام مکاتب خودشناسی و عرفانی بوده است، می‌شود. یکی از آثار بیرونی چنین سیر و سلوکی، ایجاد شادی و سرور برای فرد خواهد شد.
این دانش بر پایه وداها که هزاران سال پیش ارائه شده اند می‌باشد و این کتاب سعی دارد پیوندی بین این دانش کهن با نیازهای معماری دوران مدرن ایجاد کند. دانش واستو، بر مبنای تفکر کل نگر ودایی، که اعتقاد به وحدت در ورای کثرت این ساحت دارد، می‌باشد. این عالم جلوه ایی از ذات اولوهیت است. بنابراین واستو، دانش معماری مقدس بر پایه دکترین وداها است.
لزوم ترجمه این کتاب به این دلیل است که به خاطر ریشه های مشترک اقوام آریایی هند و ایرانی، به نظر می‌رسد استفاده کنندگان از این دانش در میان عامه مردم طی هزاران سال، بیشتر نه در خود هندوستان، بلکه در ایران بوده است. این ادعا نه فقط در کاخ‌ها و آتشکده ها و باغ ایرانی و چهار طاقی، بلکه در میان خانه‌های سنتی حیاط مرکزی ایران که در توسعه این ویدیا و آگاهی، حوض آب را در پیوند میان زمین و آسمان در وسط بنا نهادند و منزل مسکونی را به معبدی انسانی مبدل نمودند، به روشنی می‌توان مشاهده کرد.
ولی بعد از آشنایی شرق با پیشرفت‌های علوم تجربی مغرب زمین، در نوعی از خودباختگی فرهنگی، بدون توجه به ریشه‌های فرهنگی غنی و عمیقی که داشت، نسبت به انکار دستاوردهای خود اقدام نمود. این مورد در معماری، به شدیدترین شکل نمود پیدا کرد که شوربختانه در نیم قرن اخیر، جامعه ما با سرعتی حیرت انگیز، با انکار ریشه‌های خودش، به ساخت و توسعه ساختمان‌ها و شهرهایی بی‌هویت پرداخته است، که نه تنها آسایش و آرامش را برای ساکنان خود فراهم نمی‌کنند، بلکه گویی مسابقه‌ایی در ظاهرسازی و خودستایی و توسعه غرور و منیت و ایگو، و نمایش فاصله طبقاتی، که نمادی از طغیان و دور شدن از اصل وجودی و ذات و اولوهیت می‌باشد، در معماری و شهرسازی ما نمود پیدا کرده است.
اکنون این ویدیاها و دانش‌ها، با کمک بزرگانی چون بی وی رامان و پسرش نیرانجان بابو مولف این کتاب، و آقای برزو قادری در حال بازنمایی در روزگار ما هستند.
این کتاب به طرح اصول واستو در تطبیق آنها با نیازهای امروزی، بر مبنای متون معتبر کلاسیک ماناسارا، مایاماتا، و بریهات سامهیتا، و تجربیات مولف در اجرای کاربردی این دانش پرداخته است. در هر جا که اختلافاتی در مراجع کلاسیک مشاهده کرده است، با امانت‌داری همه نگرش‌ها را در این کتاب آورده است و بدون پیش‌داوری، تجربیات خودش را در ارائه نقشه های مدرن مبتنی بر واستو در پلانهای انتهای کتاب به روشنی آورده است. با مطالعه این کتاب خواننده با اصول اولیه کاربردی این دانش آشنا می‌شود و امکان رعایت این قوانین در معماری امروزی، بر پایه منابع کلاسیک را درک خواهد نمود.
